koordynator:  Michal Stalinski
Młodzi ludzie - zazwyczaj przybyli do Kraju Saary jako kilkuletnie dzieci, dziś mający  +/- 20 lat - także odczuwają wieź z Polską. Czasem utrzymują kontakty między sobą w małych grupkach , widzimy jednak potrzebę rozszerzenia tej aktywności. Może to być interesujące z ich ( znaczy "młodych") punktu widzenia, z naszego zaś (znaczy tych "ciut starszych") - może łatwiej będzie tym ludziom, którym także nie jest prosto i konfrontowani są z rozmaitymi problemami, o których  rodzicom zazwyczaj nie mówią - wspólnie sobie poradzić.  Młody człowiek, właśnie świeżo upieczony student rodem z Völklingen - Michal - dysponuje taką grupą, zapałem i pomysłami. Więc - czemu nie wspomóc?

-----------------------------------------------------------------

Zespół roboczy  d/s  dokumentacji  polskiego i polonijnej aktywności na terenie  Kraju Saary i Lotaryngii

koordynator: Edyta Kubisiak
Na terenie sąsiedniej Lotaryngii 13% mieszkanców ma polskie korzenie. Prawdopodobnie także spory procent dotyczy Kraju Saary.  Jeszcze w  latach siedemdziesiątych uczono  w szkołach po stronie francuskiej  języka polskiego. To zasługa  potomków emigrantów polskich z XIX wieku. Na ten temat prowadził badania jedynie Uniwersytet w Saarbrücken, a nasza koleżanka Natalie Weber  z SR nakręciła film, nagrodzony  w ... Paryżu.  W Polsce wszystko jest właściwie nieznane.  Do dziś potomkowie tych emigrantów spotykają się w bardzo zamkniętym gronie, tańczą tańce których nikt poza nimi nie zna, rzadko kto mówi jeszcze po polsku - ale mają polskie harcerstwo z polskimi mundurami, sztandarami, harcówką i ośrodkiem kolonijnym w Wogezach. No i stanowią rodzaj lobby, rządzącej daną miejscowoscią (np. Merlebach). Las Warndt koło Völklingen był z kolei tym terenem, który we wrześniu 1939 roku zajęły wojska francuskie w odpowiedzi na agresję Niemiec na Polskę. Francuzi wdarli się kilka kilometrów w głąb lasu Warndt, i stanęli.  W jeszcze starszych fortach z pierwszej wojny światowej, znajdujących się w tymże lesie, znaleźliśmy instrukcję obsługi armat w języku : niemieckim, francuskim i ... polskim.  O czym to miało świadczyć?  W Homburgu/Saar przetrzymywano jeńców po powstaniu warszawskim, w Saarbrücken zaś w celi gestapo są napisy po polsku. Po wojnie były  ponoć  liczne mogiły polskich powstanców w Homburgu, dziś ich nie ma. Dlaczego ?  Co się stało ze zwłokami ? To wreszcie tutaj (5 km od granicy, Merlebach) przez ponad 10 lat żyl i pracował Edward Gierek. Niezależnie od oceny Gierka - to także historia, są jakieś dokumenty czy pamiątki z tego czasu ? Obszar ten był i jest widownią życia  polskiego i polonijnego. Tych wszystkich rzeczy jednak nikt nie dokumentuje.  Dlatego tworzymy specjalną grupę roboczą , ktorej celem jest zebranie tych informacji i  znalezienie instytucji, w której można by to zgromadzić, uratować przed zniszczeniem. Docelowo też - zorganizować wystawę : "Polskie ślady w  Kraju Saary".

-----------------------------------------------------------------

Grupa robocza  d/s partnerstwa powiatów : Saarlouis i Bochnia

pełnomocnik : Stanislaw Rymer
Członek Zarządu Towarzystwa Popierania Partnerstwa T.Z. w Saarlouis Powiat Bochnia koło Krakowa i powiat Saarlouis od dwóch lat zacieśniają partnerstwo. Byliśmy przy jego podpisywaniu, byliśmy także na jego kolejnych spotkaniach. Dla zacieśnienia kontaktu z utworzonym w Saarlouis towarzystwem (T.Z.) mającym wspierać to partnerstwo postanowiliśmy zacieśnić współpracę. Mamy przecież wiele wspólnych celów. Dlatego też tworzymy  w ramach Rady Regionalnej grupę roboczą do spraw kontaktów z tym partnerstwem. Dobrze się stało, że pan Stanislaw Rymer został członkiem zarządu bratniego towarzystwa.  Zgodził się także koordynować tą wspólpracę w ramach Rady Regionalnej. Czekamy na innych zainteresowanych, zwłaszcza tych z powiatu Saarlouis.